Konkurs #20 Noc Grozy Stephena Kinga

"Gdy byłem dzieckiem, a był to przełom lat 80/90 to bałem się, tak straszliwie i przeraźliwie jednej rzeczy. Był to stary odkurzacz, taki podłużny, prostokątny, w kolorze brązowym. Niby nic strasznego, ale jednak. Leżał on taki bez życia na strychu u mojej babci. Gdy weszło się po schodach, odwrócilo lekko w prawo to on tam leżał i wydawało się jakby miał zaraz wessac mnie do środka. Przerażające było też to ze tuż obok niego były pudła z ozdobami świątecznymi. A wiadomo jak wyglądały choinki, te sztuczne, w latach 80tych. Straszydla, wielkie bombki, światełka na klipsy przypominające świeczki i mnóstwo anielskich włosów, te straszne figurki aniołków czy innych postaci... to wszystko w półmroku starego strychu a pośród tego ten odkurzacz. Śniło mi się wiele razy ze znajduje go pod choinka jako prezent na Boże Narodzenie. Ĺťeby się nie bać, po prostu nie wchodziłem na strych, bałem się okrutnie. To coś takiego jak scena z filmu "Kevin sam w domu" gdy mały Kevin idzie do piwnicy i widzi pięć do centralnego ogrzewania, który wydaje mu się być potworem. U mnie miejsce pieca zajęte było przez odkurzacz. Dziękuję za przeczytanie a w załączniku wysyłam zdjęcie pokazujące taki odkurzacz. Czyż nie jest straszny?

"Kiedy byłam mała, wbrew zakazowi rodziców obejrzałam kiedyś odcinek "Z Archiwum X". Nie pamiętam go dokładnie, ale był tam koleś, który przemieszczał się rurami kanalizacyjnymi i żywił się żółcią z żołądka swoich ofiar. Po tym przez kilka lat [!!!] bałam się, że jak tylko wejdę do łazienki nocą to na pewno mnie porwie i zje. Radziłam sobie z tym tak, że kiedy szłam do łazienki zapalałam absolutnie wszystkie światła po drodze do niej, a przez cały czas pobytu w niej wpatrywałam się w przestrzeń pod wanną czy aby nie wypełza stamtąd. Na szczęście jakoś nigdy się nie pojawił ;)"
 

"Ja z jakiegoś niejasnego powodu najbardziej bałam się lalek typu pajacyk Pierot. Zwyczajne lalki porcelanowe - no niechętnie, ale dało się znieść. Jakieś klauny gorzej, ale do przeżycia. Dopiero jak coś już miało te pionowe krechy na oczach, to umówmy się, no nikt normalny sobie pionowych krech na oczach nie robi. Najgorszym momentem w moim życiu było, jak rodzice chcieli wynająć nowe mieszkanie - ja miałam jakieś mocne 4 latka - i trafiliśmy do mieszkania jakiejś starszej pani, która w jednym z pokoi trzymała tych Pierrotów chyba ze sto - na półkach, na łóżku, na stoliku, na parapecie, wszędzie. Podobno zaczęłam się tak drzeć, że o wynajmie nie było już mowy. A jak sobie radzę z tym strachem? Unikam lalek z pionowymi krechami na oczach ;) oraz mieszkań starszych pań, które w wolnym czasie zasiadają do rozmów przy herbatce ze swoją kolekcją lalek. Jakoś się boję, że one im naprawdę coś odpowiadają."